Czym jest miłość? Jak się przejawia? Co oznacza? Na te pytania odpowiedziała (z okazji Święta Zakochanych) Ewa Sobieniewska, pisarka, autorka powieści z historią w tle, mazowszanka

Miłość... Nie ma na nią przepisu, nie ma sposobu, by jej uniknąć, a gdy już jest, nie ma tabletki, która by ją zakończyła. Jest miłość wyczekiwana i ta niechciana, uskrzydlająca i ta niszcząca. Miłość piękna i ta toksyczna. W moich powieściach miłość komplikuje bohaterom życie, ale też jest dla nich wartością, o którą warto walczyć za wszelką cenę. W „Srebrnym wrzecionie” możemy obserwować wielką miłość córki do ojca, który dla młodej Wiktorii jest autorytetem, mentorem i szlachetnym rycerzem. Jesteśmy świadkami chorej fascynacji kowala, która doprowadza do oskarżenia niewinnej dziewczyny o czary. Podążamy śladami szlachcianki, która dopiero musi nauczyć się rozróżniać niewinne zauroczenie od głębokiej i szczerej miłości. Natomiast w „Zaklętym zwierciadle” poznajemy kobietę, która ma odwagę przeciwstawić się całemu światu, aby spędzić życie z ukochanym, ale jej uczucie zostaje wystawione na próbę, gdy wybranek okazuje się inny niż sądziła. Widzimy też ogromną miłość matki do córki, jej cierpienie, gdy zostaje ze swoim dzieckiem rozdzielona.

Święty Paweł w „Hymnie o miłości” głosił, że miłość „... nie unosi się gniewem, nie pamięta złego (...) wszystko znosi, wszystko przetrzyma...”. Jeden z bohaterów „Zaklętego zwierciadła” Janusz Słoczyński, do szaleństwa zakochany w swojej żonie, pewnego dnia musiał się zmierzyć z samym sobą, przekonać się, czy jego uczucie – zranione, podeptane i zawiedzione – jest prawdziwą miłością, która udźwignie największą krzywdę i rozczarowanie.

Czym jest miłość? Dla jednych bohaterów z moich powieści to zgubna namiętność, niechciana fascynacja, dla innych piękne i dobre uczucie, dla którego warto poświęcić wolność. Jeszcze dla innych to siła, która ocala, która wyciąga z mroku i leczy.

Cała wypowiedź w TC nr 7 z 13.02.