Objawy lęku mogą pojawić się u dzieci w wyniku długotrwałych, powtarzających się i trudnych przeżyć emocjonalnych. Dziecko odczuwa niepokój i boi się potencjalnego zagrożenia, które może pojawić się w wyniku jakiejś sytuacji. Doświadczanie lęku u dziecka dotyczy wszystkich okoliczności, w których nie ma ono poczucia bezpieczeństwa. Psycholog dziecięcy zajmuje się diagnozowaniem takich problemów.

Objawy zaburzeń lękowych u dzieci
Nie zawsze objawy lęku występujące u dzieci muszą prowadzić do zaburzeń lękowych, mogą to być cechy lękliwego temperamentu związanego z naturalną reakcją wycofania na nowe sytuacje i poznawanie nowych osób. Lęk odczuwany jako naturalny stan emocjonalny pełni funkcję adaptacyjną, umożliwia zachowanie ostrożności w niebezpiecznych sytuacjach, ułatwia pozytywne rozwiązanie pojawiających się problemów. Należy zwrócić uwagę na objawy lęku, które utrudniają codzienne funkcjonowanie i mogą przeobrazić się w zaburzenia lękowe. Do takich objawów należą między innymi:
- sytuacje, w których lęk jest wywołany zwykłymi bodźcami, występującymi podczas wykonywania neutralnych czynności, np. wsiadania do pociągu, widoku zwierząt,
- objawy lęku nie ustępują, mimo eliminacji czynnika, który je wywołał, np. po ominięciu agresywnego zwierzęcia, dziecko przez wiele godzin odczuwa strach,
- lęk jest zbyt duży w stosunku do okoliczności, np. paraliżująca trema podczas publicznej odpowiedzi na forum całej klasy,
- zaburzone jest naturalne funkcjonowanie dziecka i występują objawy somatyczne, takie jak przyspieszony oddech, nadmierne pocenie się, uczucie duszności i bóle głowy.

Rozpoznaniem ewentualnych zaburzeń lękowych, które mogą występować u dzieci, zajmuje się psycholog dziecięcy. Bardzo ważne jest wczesne wykrycie takich objawów przez specjalistów, dlatego warto odwiedzić gabinet psychologiczny Rodzice i Dzieci na ul. Mińskiej w Warszawie, gdzie można uzyskać fachową pomoc.

Jakie mogą być przyczyny lęku u dzieci?
Na występowanie nadmiernego lęku u dzieci mają wpływ czynniki biologiczne, są to np. nieprawidłowości w budowie anatomicznej mózgu, genetyczne, kiedy członkowie rodziny również cierpią na podobne zaburzenia oraz środowisko, w jakim dziecko się wychowuje. Takie niesprzyjające uwarunkowania środowiska, w którym dziecko jest wychowywane to przede wszystkim:
- nadmierna opiekuńczość, zbyt duża kontrola oraz przesadny krytycyzm,
- lękowe nastawienie do rzeczywistości u opiekunów, dziecko uczy się, że otaczające środowisko jest zagrażające,
- niezapewnienie dziecku poczucia bezpieczeństwa, rodzice, którzy nie dają wsparcia, używanie przemocy fizycznej i psychicznej,
- traumatyczne wydarzenia, przewlekła choroba w rodzinie, utracenie opiekuna, przemoc ze strony rówieśników.

Ĺšródłem wszystkich lęków u dzieci jest brak zaspokojenia albo niewystarczające zaspokojenie emocjonalnych potrzeb, a przede wszystkim potrzeby bezpieczeństwa. Psycholog dziecięcy może rozpoznać, czy rozwój psychofizyczny dziecka nie ulega dezorganizacji. Zaburzenia lękowe występują często w okresie rozwojowym, ale zazwyczaj po zastosowaniu odpowiedniego leczenia ustępują definitywnie.