Dyskusję budzi to, jak sami dziś odbieramy wielkie zwycięstwo w bitwie warszawskiej. Potocznie używana u nas nazwa „cud nad Wisłą” wskazuje na magiczny splot okoliczności, być może nawet „boską interwencję”. Niesłusznie. Warszawę uratował sprawnie poprowadzony – choć niepozbawiony ryzyka – manewr militarny Józefa Piłsudskiego oraz szefa sztabu generalnego Wojska Polskiego Tadeusza Rozwadowskiego. Polegał on na oskrzydleniu Rosjan w momencie, gdy Polacy wciąż cofali się przed ich naporem. Jeśli już zatem był to cud, to raczej „cud kunsztu wojennego”. Szybkie przechylenie sytuacji na swoją korzyść dzięki błyskawicznej, ryzykownej reakcji. A potem rozpoczął się marsz polskich pułków w celu odbicia ziem zajętych wcześniej przez bolszewików.
